Και σε ποιόν αυτή η φωτογραφία δεν φέρνει στο νου εκείνες τις δύσκολες εποχές για όλους μας. Τότε που σχολείο πηγαίναμε στην παράγκα και το καινούργιο κτίριο μας φάνταζε πολύ μεγάλο και πολυτελές.Βρισκόμαστε στο έτος 1967,ακριβώς πριν 43 χρόνια. Το Δημοτικό Σχολείο εκείνη τη δεκαετία απαριθμούσε πάντα πάνω από τριάντα μαθητές, οι ξυλιές από τη βέργα του δάσκαλου Μενέλαου έπεφταν σύννεφο. Πηγαίναμε σχολείο πρωΐ -απόγευμα,το Σάββατο μόνο πρωΐ,αλλά βρίσκαμε χρόνο, και πολύ μάλιστα, γιά παιχνίδια, για να πάμε στα πρόβατα και για διάβασμα.
Τα χρόνια πέρασαν, χωριστήκαμε,αποξενωθήκαμε, τρείς από αυτή τη φωτογραφία έφυγαν πρόωρα από τη ζωή, αλλά όλοι μας νομίζω νοσταλγούμε εκείνα τα χρόνια.
Σήμερα δεν θα γράψω τα ονόματα όσων είναι στη φωτογραφία, (αν και τα έχω διασταυρώσει), για να προσπαθήσετε να αναγνωρίσετε τους εαυτούς σας, τους φίλους, τους συγγενείς, τους συγχωριανούς σας.
( Σε λίγες ημέρες θα αναρτήσω όλα τα ονόματα. Περιμένω φωτογραφίες από το αρχείο σας για δημοσίευση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου